Historia bazy
Historia Studenckiej Bazy Namiotowej w Wisłoczku sięga 1980 roku, kiedy to rzeszowscy studenci wędrując szlakami Beskidu Niskiego natknęli się na ukrytą w dolinie zaciszną polanę. Zaczęli tu organizować przestrzeń dla siebie oraz turystów przemierzających beskidzkie bezdroża. A praca to była iście pionierska, bo na „surowym korzeniu” trzeba było od podstaw stworzyć podwaliny miejsca, które będzie pełniło rolę pola namiotowego. Nie dotarł tutaj wówczas jeszcze asfalt ani żaden autobus…
Rok później ruszyła baza z pełną sezonową obsadą, wtedy jeszcze w dosyć skromnym zakresie. W latach osiemdziesiątych opiekę nad tym miejscem przejęli na pewien okres studenci zrzeszeni w ramach Akademickiego Klubu Turystycznego „Jaworzec” funkcjonującego na Wydziale Chemicznym Politechniki Rzeszowskiej.
Przez kilka kolejnych lat miejsce to dopiero kiełkowało w świadomości turystów przemierzających Główny Szlak Beskidzki (przechodził wtedy obok bazy, za rzeką). Zdarzały się wypadki, że osamotnieni przez dłuższy czas bazowi wychodzili im naprzeciw i bardzo energicznie zapraszali w odwiedziny… Infrastrukturę bazy stanowiły w tym czasie wieloosobowe namioty typu „harcerz”, a w miejscu dzisiejszej wiaty schronienie nad ogniskiem stanowił prowizorycznie rozwieszony na patykach brezent.
W 1998 roku skromne zadaszenie ogniskowe zastąpione zostało solidną wiatą, która jako trwała zabudowa dawała lepsze schronienie nie tylko w sezonie, ale służyła turystom przez cały rok. Powstało również ogrodzenie stanowiące przede wszystkim zabezpieczenie przed wypasanym na okolicznych łąkach bydłem. W 2006 r. na bazie powstała pierwsza sauna, dosyć nietypowy w takim miejscu przybytek, jednakże nader często wykorzystywany. Znacząca poprawa komfortu osób obsługujących bazę nastąpiła po wybudowaniu w 2011 roku drewnianej „bazówki”. Wiata ogniskowa w pierwotnej formie przetrwała aż do 2015 roku, kiedy to została przeprowadzona jej gruntowna modernizacja, a kilka lat potem (2018 r.) znacząca rozbudowa.
Wielką przyrodniczą atrakcją znajdującą się tuż przy polu namiotowym jest kilkumetrowy wodospad na potoku Wisłoczek. Szczególnie efektowny wygląd przybiera podczas wyższych stanów wody oraz w zimie, kiedy w czasie mrozów tworzą się na nim lodospady. Nie obywa się też bez okresowych wybryków niepozornej na co dzień rzeki, kiedy to po obfitych ulewach nie raz potrafiła porwać mostek i na jakiś czas odciąć „mieszkańców” bazy od świata. Sam wodospad jest miejscem szczególnie popularnym podczas letnich upałów, a w ostatnich latach stał się często wykorzystywanym plenerem fotograficznym.
W okolicy bazy znajdują się pozostałości dawnej zabudowy łemkowskiej – ślady po poprzednich mieszkańcach miejscowości Wisłoczek, wysiedlonych w 1946 roku. Pusta wieś została całkowicie spalona. Dziś znajdziemy tu jeszcze fundamenty dawnych domostw, częściowo zawalone piwniczki oraz suche już studnie. Aż do końca lat 60-tych dolina pozostawała w zasadzie opuszczona. Dopiero w 1969 roku miejsce to ponownie zasiedlili mieszkańcy Zaolzia, wyznania zielonoświątkowego. Ciężką pracą przywrócili użytkowanie zarośniętych już połemkowskich pól. Dziś Wisłoczek słynie z dobrze działających gospodarstw rolnych ukierunkowanych na hodowlę bydła mlecznego.
Od początku swego istnienia baza oraz jej opiekunowie mogli liczyć na pomoc i wsparcie mieszkańców Wisłoczka, za co będziemy zawsze bardzo wdzięczni.